FIETSSBENEN

Paul E., fietser bij de T.V.H. wordt geinterviewd door Jan W. Hij vraagt
hem over de achtergronden
van de sport, de mens achter de sportman en de benen van de niet weg te
denken Voorrijder. Zij worden door deze schrijver ontleed.
De eigenaar van de benen zit tegenover hem. Vraag:"Zijn er wel eens mensen
die tegen jou zeggen: wat heb jij mooie fietsbenen?" Ja, er zijn wel eens mensen
die dat zeggen, maar ik denk dat de meesten voor de rit, het mooie weer, de
natuur, de koffie en het kletsen komen."
Jan:"Maar het ziet er mooi uit bij je...Je hebt hele bruine.
Zonnebank?"
Ja, ook wel eens. Ik ben pas naar Zimbabwe geweest. Maar het meeste is toch
van mezelf.
Paul draagt de nu moderne, korte fietskousjes; ik heb dus een uitstekend
uitzicht op de schoonheid
van de benen. Het korte van zijn kousen hebben Paul geen glamour
kunnen verlenen zoals een Hermen Lommers, Jan Maar, Frans Didderen en Sylvia. Zo
jammer, dat ik nog niet de "echte" benen(verhuld door een lange broek) van Kitty
Krautscheid heb mogen bewonderen. Zij moeten, net zoals de rest van haar lijf
taai en tanig zijn. Paul is bijna altijd bezig met de rit en de route.
Een been van Peter Coenen of Chrit Verhoorenwordt mooi, doordat het op
eigen houtje ineens een ingeving krijgt. Bij een fietser als Paul wijzen hoofd,
schouders, borst en heupen -- allen in het geweer komend -- onmiskenbaar naar
links- of rechtsaf. Ik rijd graag naast/achter hem en voel mij zijn schaduw
soms....Tot mijn 2e rit vanaf Stevensweert. De laatste kilometer, op mijn
tandvlees, zag ik het soort bruin van hem verbleken tot het witte onderstelletje
van Charly Gaul. Even over hém gesproken.
In mijn herinnering gegrift dankzij de foto's van hem in een tunnel in de
Dolomieten, met 3 meter lange ijspegels langs de wanden en enkele doodgevroren
supporters op de grond.
Hoe tegenstrijdig waren mijn eerste twee ritten bij de T.V.H. ....!!
Alles gaat soepel lopen bij warm weer. Ik zou willen zeggen, dat bij de
juiste temperatuur recreant en fiets ineensmelten tot een automatisch trappend
geheel, dat nooit meer van elkaar kan worden losgemaakt. In een hagelbui voel je
instinctmatig, dat je een dwangarbeider van de weg bent.
Brrrr..... niets voor mij!!
Tot slot een voor mij onvergetelijke beschouwing over überhaupt de mooiste
fietsbenen. Die van Petra en Els. De grote schoonheid zit 'm in hun dijen, net
boven de knie. Het wordt daar namelijk
niet smaller zoals bij ons, Het gaat kaarsrecht door naar beneden. De
Petra-en Els-dijen gaan onmerkbaar over in de knieën, die als eilanden in een
soepele massa spieren liggen. Om het geheel te vervolmaken, zie je onmiddellijk
daaronder de kleurrijke rand van de kous.
"Le signore sono uscite"(op- en top- dames), zegt Berlusconi en schenkt hen
een prachtig
strandhuis aan de Adria..!!
Le Fou Pédalant.